20 maart. Paradijs…

Eindelijk in een lokaal vervoermiddel! Een “sorngtaaou” is het best te beschrijven als een cabine van een personenwagen met op de rest van het chassis een opbouw waar tot wel 12 mensen (van het formaat Aziaat) vervoerd kunnen worden. We vertrekken met 5 mensen aan boord. Met een slakkengangetje rijden we door Vang Vieng en onderweg pikken we nieuwe passagiers of pakketjes op: TNT heeft hier geen schijn van kans. We stoppen 10 minuten. Zodra er 10 man binnen zitten en twee achterop staan wordt gas gegeven en verlaten we Vang Vieng. Stof…

We worden er uit gezet in wat Ban Tha Heua moet zijn en aan de andere kant van de weg zien warempel een bordje met “Nirvana Archipel Resort”. Tien minuten wandelen (Sacha die nog steeds brak is van de volgende dag loopt in gestaag tempo voorop als een zombie) komen we op de plek aan. Vriendelijke Fransen, ze bestaan dus echt, een vriendelijke hond met de naam Asiane en heerlijk koud bier.

Ik kan nu een lang verhaal gaan schrijven maar het gaat me écht niet lukken om deze prachtige plek die door één gedreven man gerealiseerd is hier in woorden neer te zetten. Van de bungalows tot het park is alles gebouwd met hout uit de omgeving. Er is een opvangcentrum voor apen, wilde katten, uilen en vooral voor beer Bouba. Kijk eens op de link; wij waren zeer onder de indruk van dit stukje paradijs op aarde en de gedrevenheid en inzet van het clubje mensen daar. Klik vooral door naar het verhaal van Bouba en bekijk de vele hartverwarmende filmpjes van deze beer die voorbestemd was om op de zwarte markt verkocht te worden maar haar plek vond in dit centrum…

http://www.nirvana-archipel-resort.com/