16 en 17 maart.

Uitstekende plek, goed bed, warm water en airco. Vandaag niks doen en een beetje rondhangen bij het hotel . Maud had bij Sacha een vrijdag opgenomen en ging een beestje schilderen. Uitzoeken wat we morgen gaan doen. Na een fantastisch ontbijt en een nog betere lunch is het al weer tijd voor het avondeten.

Vang Vieng is een soort lintbebouwing; langs de rivier rekt deze stad zich uit aan de oostzijde van de Nam Song. Aan de oostzijde ligt de doorgaande weg van Luang Prabang naar Vientiane en westelijk van deze doorgaande weg ligt een voormalige landingsbaan van het vliegveld. Wat er nu nog van over is, is een ineens brede opengebroken betonnen vlakte met puinresten en gaten. Dit stuk van zo’n kilometer lang dient nu als vrachtwagenparkeerplaats, locatie voor grote (trouwerij)feesten en nog meer eetstalletjes in de avond, maar dan meer voor de lokale bevolking. Dus daar moeten we zijn! De rook van de diverse zelf in elkaar geknutselde BBQ inrichtingen drijft ons tegemoet. De enige keuze die je hebt is kip of varken. We wijzen maar wat aan van de stukken vlees die op de spiesen ronddraaien en laten ons verrassen. Een bak met in stukken gehakt van alles wat en een kom met “sticky rice”; geen servet, geen bestek, dus met je handen eten. Heerlijk! Lao bier erbij en na afloop je handen afwassen onder een kraantje dat is gemonteerd aan de onderkant van een grote emmer. Hoe eenvoudig kan het leven zijn…

17 maart. Twee scooters gehuurd; een Honda van 50.000 KIP omdat de verhuurder met een afkeurende blik op zijn gezicht ons mede deelde; “40.000 KIP, Chinese quality”.

Stof, stof, stof. Grot in, grot uit. Warm, hobbelig, kuilen en gaten, “Dirt Roads”. Ik ben toch wel benieuwd hoe het er hier aan toe gaat in de natte periode. Colonnes off-road terreinwagentjes halen ons in, enorme wolken stof achter zich uit werpend. En ja hoor, het lukt me weer. We stoppen ergens, ik draai om, het voorwiel van de scooter komt in de greppel terecht en ik tuimel met scooter en al om. Ik kom er van af met licht letsel; wat bloed aan de tenen van de scherpe steentjes en lichte schaafwonden. Zo; dan hebben we dat ook maar weer gehad!

Uiteindelijk bereiken we Blue Lagoon 3 waar we heerlijk zwemmen omringd door vissen en stoer aan een kabelbaan het water in plonzen. Maud komt halverwege en ik vergeet dat ik eind april een schouderbehandeling moet ondergaan in het ziekenhuis; het voelt alsof mijn rechterarm er afgerukt wordt. Niet meer doen dus; bijna 65 jaar en dan moet je zo langzamerhand je plek weten!

Pad in pad, pad uit, verkeerde afslag, terugrijden, omkeren, “klopt het kaartje wel?”, stoppen, de weg vragen, “rechtdoor” wordt er gewezen. We rijden door en stuiten op een hutje waar mannen op blote voeten en sigaretten rokend zitten in iets wat op legerkleding lijkt. Met een automatisch geweer op de borst komt er één naar ons toe en geeft aan met een kruisteken van zijn armen dat we hier niet door mogen. Omkeren maar; lichte schaafwonden tot daar aan toe maar een kogel in je rug…

Onderweg eten we nog wat. Maud besteld frietjes voor 25.000 KIP, zie de foto op de menukaart. En voor het eerst is er iemand van ons die “breekt”. De scherpte raakt er af; de concentratie is weg. Maud krijgt de frietjes en vraagt (echt serieus); “waar blijft de kip” (KIP), lachuh!...

Scooter inleveren en moe, warm en tot in het diepst van onze poriën onder het stof eerst even wat drinken. Naast ons is een kapper, dus Maud en ik grijpen de kans aan om het haar te laten wassen, inclusief gezichtsmassage. Tsja, wat moet ik er nog over schrijven, woorden te kort om dit fenomeen te beschrijven…

Onderweg staat in een straatje een klein stoeltje eenzaam verlaten in het midden. We besluiten dat Maud daar op moet gaat zitten e n we gaan haar verkopen om de vakantie wat luxer door te kunnen komen. Niemand biedt, tot er een man langs koopt en “One KIP” roept. We weigeren, zien de man de straat uitlopen en we nemen Maud maar weer mee…

Niet echt hongerig in de avond verzamelen al wandelend twee stokbroodjes, een pakje boter, sla, komkommer, tomaat, plakjes kaas, blikje tonijn. We hadden nog jam, limonade, Vodka met sinaasappelsap, kokosplakjes en Durian snoepjes. Heerlijk op het bordes van het hotel op de eerste etage het avondeten genoten. Tot morgen!