Gewoon in Belfeld

23 maart

23 maart.

Goed geslapen. Maud en Sacha genieten van hun ontbijtje en ik hou het nog maar even op een kop thee, een cola (lauw, zonder bubbels) en een hapje zout. Sinds een paar dagen is een schroefje van mijn bril verloren geraakt; om de haverklap valt het glas eruit. Maud heeft een op leessterkte zonnebril waarvan het rechter pootje afgebroken is. Beide brillen hebben we via de ziektekostenverzekeraar gekocht en kostten naar Lao begrippen een fortuin; al snel zo’n 2 miljoen KIP. Dus op weg naar een opticien! Binnen no-time zit er bij mij een nieuw schroefje in, worden alle andere schroefjes nog even nagelopen, de glazen gepoetst en een halve Euro lichter ben ik klaar.

Het pootje van Maud haar bril kan niet gemaakt worden. De verkoper neemt de moeite om alle, maar dan ook alle monturen die in de winkel liggen (ik schat zo’n 700 stuks) na te lopen met in zijn hand één van de glazen uit Maud haar bril, om te beoordelen of de glazen in een ander montuur kunnen worden omgezet. Helaas, na 20 minuten komt hij met de melding dat dat niet gaat lukken. “Pling, ping,phng oek nja” (of zo iets) vragen wij aan de verkoper. Hij vertelt dat opmeten van de leessterkte, een montuur en twee zonnebril glazen op sterkte uitkomt op zo’n € 27. Wij vragen 5 keer of dat inderdaad zo is. “Hoeveel dagen het gaat duren? “ vraagt Maud. “Dagen? Over 4 uur is het klaar!” Maud betaald, Sacha verkeert in een staat van complete twijfel en we gaan op pad naar het centrum van Vientiane.

Nou vermelden alle reisgids en tips op internet dat Vientiane geen interessante stad is. Ik kon me dat niet voorstellen. Een Aziatische hoofdstad, gelegen aan de krachtige Mekong en gevormd door een Franse overheersing die de Art Deco en baguettes naar Laos brachten; daar moet toch iets van terug te vinden zijn? Baguettes vind je voldoende in Vientiane, van de rest is bijna niks meer terug te vinden. Moderne huizen en gebouwen worden hier en daar nog wel in een soort Art Deco stijl gebouwd (overstekende dakranden, blokvorming, rondingen) maar eigenlijk lijkt het nergens op. We wandelen wat rond, drinken een sapje, zien een fontein die het niet doet en besluiten terug te gaan. Mijn advies is; mijdt Vientiane, het is écht niet de moeite waard…

Villa Sasavad; kamer, airco, koelkastje met sapjes, bier, bananen, "La vache qui rit" en meer van dit soort onontbeerlijke spullen Ă©n een zwembad. De rest van de middag een beetje bier drinken, een chipje knabbelen en zwemmen. Heerlijk!

Morgen gaan we naar een kookcursus. De enige die ons redelijk lijkt is die van Madame Phousak en je moet haar bellen voor een afspraak. Ik bel en niemand neemt op; zou ook te mooi om waar te zijn. Vijf minuten later belt ze zelf terug. In goed Engels met een half Lao/Frans accent maken we een afspraak voor 10 uur morgenvroeg. Twee personen voor 150.000 KIP ieder en een derde gratis omdat Sacha alleen meegaat om foto’s te maken. Morgen om 10:00 worden we opgehaald.

Zie: https://www.facebook.com/Madamphasoukvientianecookingclass/

Nog even naar het zwembad, voorzichtig yoghurt en een croissantje met een Vodka-jus en dan naar bed. Morgen weer en nieuwe dag!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!